اثربخشی روان درمانگری اسلامی مبتنی بر کیفیت زندگی بر افسردگی و کیفیت زندگی دانشجویان (دختر و پسر) افسرده دانشگاه پیام نور استان چهارمحال و بختیاری

چکیده مقدمه: یکی از اولویت های نظام سلامت توجه به بهداشت روان است. از طرفی در سالیان اخیر، پرداختن به مذهب و معنویت به عنوان یکی از مؤلفه های اساسی رویکردهای درمانی و آموزشی، مورد تأکید قرار گرفته است. این پژوهش با هدف بررسی اثربخشی روان درمانگری مبتنی بر کیفیت زندگی با جهت گیری اسلامی، بر افسردگی و کیفیت زندگی دانشجویان دانشگاه پیام نور استان چهارمحال و بختیاری انجام شده است. روش بررسی: پژوهش حاضر، در قالب یک طرح نیمه آزمایشی انجام شده است. برای این کار، پس از انجام مصاحبه تشخیصی 40 نفر از دانشجویان افسرده مراجعه کننده به هسته های مشاوره دانشگاه در سال تحصیلی 93-94 انتخاب و بعد از اخذ رضایت آنان جهت شرکت در پژوهش، به روش جایگزینی تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل گمارده شدند. جهت سنجش متغیرها، از پرسشنامه های افسردگی بک و پرسشنامه کیفیت زندگی سازمان بهداشت جهانی استفاده شد. هر دو گروه در پیش آزمون شرکت نمودند و سپس گروه آزمایش در 10 جلسه و هر جلسه به طور متوسط 90 دقیقه به صورت گروهی، مداخله درمانی را دریافت نمودند. برای تحلیل یافته ها از روش تحلیل کواریانس و نرم افزار spss-18 استفاده شده است. یافته ها: نتایج نشان داد روان درمانگری اسلامی مبتنی بر کیفیت زندگی کاهش معنادار افسردگی(73/0= 2η ،001/0>p، 3/96= (1،33) f) و افزایش کیفیت زندگی(52/0= 2η ،001/0>p، 77/35= (1،34) f)  را در گروه آزمایش به همراه داشته است. نتیجه گیری: پرداختن به بعد مذهب به عنوان یکی از مهمترین مؤلفه های تشکیل دهنده فرهنگ، و افزودن این بعد به مداخلات روانشناختی، با نگاهی کل گرایانه و یکپارچه نسبت به انسان می تواند به اثربخشی مداخلات کمک کند.